Αίσωπος, ο μεγαλύτερος παραμυθάς της αρχαιότητας, ο οποίος διατύπωσε μύθους με συμβολικό χαρακτήρα.
Ο Ηρόδοτος τον χαρακτήρισε ως λογοποιό, ενώ ο Πλούταρχος ως έναν άσχημο δούλο, με στραβά πόδια, ο οποίος τραύλιζε. Ήταν όμως οξυδερκής και δημιούργησε σωρεία αλληγοριών που είναι δημοφιλείς στα παιδιά ακόμα και σήμερα.
Ο Αίσωπος γεννήθηκε το 625 π.Χ, στο Αμόριο της Φρυγίας από οικογένεια δούλων, οι οποίοι εργάζονταν στα κτήματα του αφέντη τους. Δεν παρέμενε όμως για πολύ στα χέρια αυτού του αφέτη, καθώς πουλήθηκε σε ένα σκλαβοπάζαρο στον Ξάνθο από τη Σάμο. Έναν φιλόσοφο ο οποίος φαίνεται να εκτιμούσε ιδιαίτερα τον Αίσωπο, περνώντας τα στα ταξίδια του στον τότε γνωστό κόσμο.
Έτσι, δόθηκε η ευκαιρία στο Αίσωπο να δει τα λιοντάρια και άλλα είδη του ζωικού βασιλείου, γράφοντας παραβολές με κεντρικούς ήρωες τον τεμπέλη τζίτζικα, την πονηρή αλεπού και τον λαίμαργο σκύλο. Πρόκειται για σύντομες ιστορίες, με ζώα τα οποία μιλούσαν σαν άνθρωποι και κατέληγαν σε ένα δίδαγμα.
Η δολοφονία του Αισώπου
Ο Αίσωπος κάποια στιγμή επισκέφθηκε το μαντείο των Δελφών, γνωρίζοντας του ιερείς του. Δεν τους εκτιμούσε και πίστευε πως εξαπατούσαν τους πιστούς. Τους κατηγορούσε πως ήταν άπληστοι και χρησιμοποιούσαν τους χρησμούς για να βγάζουν πολλά χρήματα.
Οι ιερείς αντέδρασαν. Έτσι τον κατηγόρησαν πως έκλεψε ένα ιερό για αυτούς ποτήρι και τον καταδίκασαν σε θάνατο, ρίχνοντας τον από έναν γκρεμό στον Παρνασσό.
Παρόλα αυτά οι μύθοι του διασώθηκαν, αν και ο ίδιος δεν τους έγραφε. Όμως οι περισσότεροι τους διηγούνταν προφορικά, σώζοντας τους.
Μπορεί να ήταν δούλος, ωστόσο, οι Αθηναίοι, εκτίμησαν το έργο του και έστησαν ανδριάντα προς τιμήν του.
Ο Δημήτριος ο Φαληρεύς ήταν ο πρώτος που εξέδωσε τους μύθους του τον 4ο αιώνα π.Χ. Κατά τον μεσαίωνα κυκλοφόρησαν και άλλες συλλογές κάνοντας τον Αίσωπο ακουστό παγκοσμίως.
mixanitouxronou.gr