Ο κλοιός σφίγγει όλο και πιο πολύ και ο Διαμαντής που έχει μάθει να ξεφεύγει και να είναι ανίκητος, βλέπει να έρχεται το τέλος και αυτό τον τρελαίνει.Δεν θέλει να το παραδεχτεί και λίγο πριν γραφτεί ο επίλογος κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες για να γλιστρήσει και να σωθεί, αλλά πλέον δεν έχει ούτε συμμάχους, ούτε τη δύναμη.
Μοιάζει με άγριο ζώο κλεισμένο στο κλουβί που περιμένει το θηριοδαμαστή ή το θάνατο και αυτό δεν το αντέχει: «Ο Διαμαντής φυλακή δεν μπαίνει», λέει και παραμένει σε ημίτρελη κατάσταση κλεισμένος στο σπίτι του. Η αστυνομία φτάνει έξω από την πόρτα του και αυτός δεν φαίνεται να είναι αποφασισμένος να παραδοθεί στο νόμο. Στο μυαλό γυρνάει η ιδέα ότι δεν φταίει σε τίποτα και ό,τι έκανε το έκανε για καλό όχι μόνο δικό του, αλλά και για κάποιους άλλους που υποτίθεται αγαπούσε. Εχει τους δικούς του λόγους ο Διαμαντής για να δικαιολογήσει τις πράξεις του.
Αυτό όμως που δεν δέχεται είναι η ταπείνωση, η φυλακή και η καταστροφή. Δεν αφήνει τον εαυτό του να συρθεί με χειροπέδες, δεν θέλει να δώσει ευχαρίστηση σε κανένα για να πει ότι τον νίκησε. Τον εαυτό του τον ορίζει μόνος του, με μια σφαίρα…
