Της Ευαγγελίας Β.
Πρόσφατα συνάντησα μια φίλη στο δρόμο που είχα να την δω χρόνια. Με ρώτησε τι κάνω και μου πήρε κάμποσα δευτερόλεπτα για να απαντήσω.
Θα μπορούσα άνετα να της πω πως τα πράγματα είναι χάλια, πως ζω με δανεικά από συγγενείς και φίλους και πως τα χρέη με πνίγουν. Αντιθέτως, απάντησα χαμογελαστή πως είμαι καλά και αμέσως την ρώτησα να μου πει τα δικά της.
Αυτή απόρησε και με ξαναρώτησε « Είσαι καλαααά..»; Τότε της ζήτησα να πάμε για καφέ και αυτή δέχτηκε.
Περάσαμε μαζί μια ώρα σχεδόν και φεύγοντας με αγκάλιασε, ένιωσα σαν μια σπίθα να ανάβει μέσα της.
Οι άνθρωποι πάντα έχουμε την τάση να δίνουμε έμφαση στα αρνητικά γεγονότα που μας συμβαίνουν. Γνωστοί σε συναντήσεις μιλούν για αρρώστιες και αρνητικά γεγονότα. Φεύγοντας νιώθετε μια μαυρίλα στην ψυχή. Αντίθετα εάν η συζήτηση είναι περί ευχάριστων θεμάτων, τα χείλη χαμογελούν και την καρδιά πλημμυρίζει μια ξαφνική αισιοδοξία.
Για αυτό τα αρνητικά γεγονότα μας εξουθενώνουν, ενώ τα ευχάριστα μας «σηκώνουν» και πάλι. Ας σταματήσουμε την κακιά συνήθεια του να μιλάμε για τα κακά πράγματα και να συζητάμε για τα θετικά. Για τις νέες ευκαιρίες που ανοίγονται παρά τις δυσκολίες και για το πόσο καλοί άνθρωποι είναι τα παιδιά που έχουμε φέρει στον κόσμο, ακόμα και για το πόσο όμορφα κουταβάκια γέννησε η σκυλίτσα μας.
Το να ξυπνάμε κάθε πρωί και να βλέπουμε το φως της ημέρας, παρά τον πόνο που μπορεί να βιώνουμε στις αρθρώσεις, το ότι μπορούμε να δίνουμε και να παίρνουμε αγάπη… Αυτό είναι πλούτος…
πηγή: anapnoes.gr